-
1 powód
I -odu, -ody; loc sg - odzie; m( przyczyna) cause; ( uzasadnienie) reasonII -oda, -odowie; loc sg - odzie; m; PRAWOz powodu — +gen because of, due to
* * *mi-o- Gen. -u pl. -y1. (= przyczyna) cause ( czegoś of sth); reason ( czegoś for sth); nie dać komuś powodu do gniewu give sb no reason to be angry; mieć powody do obaw have cause for concern; nieobecny z powodu choroby absent due to illness; mieć powody, by coś zrobić have just cause to do sth, be justified in doing sth.2. (= uprzęż) harness.mp-o- Gen. -a pl. - owie prawn. plaintiff; Br. (zwł. w sprawie rozwodowej) petitioner.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powód
-
2 powód
1.z powodu czegoś wegen +gen einer S., aufgrund [ lub auf Grund] einer S. +genz tego powodu deshalb, aus diesem Grund[nie] bez powodu [nicht] grundlos, [nicht] ohne Grundmieć \powód do czegoś [allen] Grund zu etw haben -
3 przyczyna
сущ.• благоразумие• генезис• дело• исток• источник• ключ• мотив• начало• повод• причина• происхождение• разум• разумность• рассудок• резон• родник• ум* * *przyczyn|a♀ причина, повод ♂;nie bez \przyczynaу неспроста
+ powód* * *жпричи́на, по́вод mnie bez przyczyny — неспроста́
Syn: -
4 powód
сущ.• благоразумие• дело• жалобщик• истец• мотив• повод• причина• проситель• разум• разумность• рассудок• резон• ум* * *pow|ód♂ 1. Р. \powódodu повод; причина ž;z \powódodu из-за, по причине; z byle \powódodu по малейшему поводу;
2. Р. \powódoda, мн. И. \powódodowie юр. истец, жалобщик+1. przyczyna
* * *м1) Р powodu по́вод; причи́на żz powodu — из-за, по причи́не
z byle powodu — по мале́йшему по́воду
2) Р powoda, мн, И powodowie юр. исте́ц, жа́лобщикSyn:przyczyna 1) -
5 powód pow·ód
-odu, -ody; loc sg - odziem1) (= przyczyna) cause2) (= uzasadnienie) reasonz powodu + gen — because of
-
6 reason
['riːzn] 1. n( cause) powód m, przyczyna f; ( rationality) rozum m; ( common sense) rozsądek m2. vito reason with sb — przemawiać (przemówić perf) komuś do rozsądku
the reason for — przyczyna or powód +gen
the reason why … — przyczyna, dla której …, powód, dla którego …
to have reason to believe that … — mieć powód przypuszczać, że …
it stands to reason that … — jest zrozumiałe, że …
she claims with good reason that … — twierdzi, nie bez powodu, że …
-
7 Grund
m -(e)s, Gründe2) sing ( Hintergrund) tło n3) ( Ursache) przyczyna f, powód mfigur.
im Grunde genommen — w gruncie rzeczy -
8 sebep
powód; przyczyna; racja; rozsądek; rozum; uzasadnienie -
9 kaŭzo
powód, przyczyna -
10 причина
сущ.• krynica• motyw• opamiętanie• pierwiastek• pobudka• powodowanie• powód• przyczyna• racja• rozsądek• rozum• spowodowanie• sprawa• uzasadnienie• zdrój• ziemia• źródło* * *powód, przyczyna -
11 pow|ód
Ⅰ m pers. (N pl powodowie) Prawo plaintiff, complainant, petitioner- powód wniósł skargę the plaintiff brought chargesⅡ m inanim. (G powodu) 1. (przyczyna) reason, cause- z powodu czegoś because of sth- powód do narzekań cause for complaint- bez wyraźnego powodu for no (apparent) reason, without good reason- nie bez powodu not without reason a. cause- jeśli się spóźnisz z jakiegoś powodu… if you are late for any reason…- z sobie tylko znanych powodów wolała… for reasons known only to herself she preferred…- jaki był powód jego rezygnacji? what was his reason for resigning?- była zła i miała powody she was angry, and with good reason- miał więcej niż inni powodów do narzekań he had better reason than most to complain- kłócili się bez powodu they argued over nothing- przyszli tu z twojego powodu they came here because of you- z jakiegoś powodu nie chciała przyjść for some reason she didn’t want to come- nie było powodu, żeby tak rozpaczać there was no reason a. cause for such despair2. (rzemień lub sznur) halter- trzymać konia za powód to hold a horse by a halter- prowadzić konia na powodzie to lead a horse on a halterThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pow|ód
-
12 cause
[kɔːz] 1. n(of outcome, effect) przyczyna f; ( reason) powód m; (aim, principle) sprawa f2. vtpowodować (spowodować perf), wywoływać (wywołać perf)to cause sth to be done — sprawiać (sprawić perf), że coś zostanie zrobione
to cause sb to do sth — sprawić ( perf), że ktoś coś zrobi
* * *[ko:z] 1. noun1) (something or someone that produces an effect or result: Having no money is the cause of all my misery.) powód2) (a reason for an action; a motive: You had no cause to treat your wife so badly.) powód3) (an aim or concern for which an individual or group works: cancer research and other deserving causes; in the cause of peace.) cel2. verb(to make (something) happen; to bring about; to be the means of: What caused the accident?; He caused me to drop my suitcase.) powodować -
13 повод
сущ.• motyw• opamiętanie• pobudka• powodowanie• powód• przyczyna• racja• rozsądek• rozum• rzecz• spowodowanie• sprawa• uzasadnienie• ziemia* * * -
14 Ursache
Ursache fprzyczyna f, powód maus ungeklärter/unbekannter \Ursache z niewyjaśnionych/nieznanych przyczyn\Ursache und Wirkung przyczyna i skutek„Danke!“ - „Keine \Ursache!“ „Dziękuję!” - „Nie ma za co!” -
15 rozdrażnienie
n.irritation, annoyance, exasperation; z rozdrażnieniem waspishly, exasperatedly; powód rozdrażnienia annoyance; przyczyna rozdrażnienia irritant, gall.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozdrażnienie
-
16 благоразумие
сущ.• opamiętanie• powód• przyczyna• racja• rozsądek• roztropność• rozum• rozwaga• uzasadnienie* * *rozwaga, rozsądek -
17 дело
сущ.• afera• biznes• chwyt• czyn• dom• dzieło• etui• firma• futerał• interes• kropka• kwestia• lit• litera• miejsce• mowa• okupacja• pointa• pokrowiec• postępek• powodowanie• powód• praca• proces• przedmiot• przedsiębiorstwo• przedsięwzięcie• przyczyna• przypadek• punkt• pytajnik• pytanie• romans• rzecz• spowodowanie• sprawa• temat• twórczość• uczynek• utwór• walizka• wydarzenie• wypadek• zaczepienie• zadanie• zagadnienie• zajęcie• zapytanie• zatrudnienie* * *dzieło, interes, robota, sprawa, uczynek -
18 мотив
-
19 разум
сущ.• dowcip• duch• intelekt• inteligencja• mózg• opamiętanie• pojętność• powód• przyczyna• racja• rozsądek• rozum• rozumienie• umysł• uzasadnienie* * * -
20 рассудок
См. также в других словарях:
powód — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. powódwodu, Mc. powódwodzie {{/stl 8}}{{stl 7}} czynnik wywołujący w sposób bezpośredni lub pośredni dane zjawisko; uzasadniona przyczyna czegoś; racja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błahy, dostateczny, istotny, ważny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyczyna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. przyczynanie {{/stl 8}}{{stl 7}} coś, co wywołuje jakiś skutek; czynnik bądź zespół czynników wywołujących dane zjawisko; powód : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyczyna klęski, powodzenia. Wiele przyczyn złożyło się na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powód — m IV, D. powódwodu, Ms. powódwodzie; lm M. powódwody 1. «przyczyna, racja; pobudka» Błahy, dostateczny, istotny, prawdziwy, ważny powód. Powód niezadowolenia, gniewu. Powód do rozmowy, do rozwodu, do wdzięczności, do zobaczenia się z kimś. Dać… … Słownik języka polskiego
przyczyna — ż IV, CMs. przyczynanie; lm D. przyczynayn «czynnik wywołujący (w sposób konieczny lub przypadkowy), pośrednio lub bezpośrednio dane zjawisko (zmiany, ruch, czynność) jako swój skutek; powód danego zjawiska; zespół warunków (koniecznych i… … Słownik języka polskiego
okazja — ż I, DCMs. okazjazji; lm D. okazjazji (okazjazyj) 1. «okoliczność sprzyjająca czemuś, umożliwiająca coś; odpowiednia do czegoś sytuacja; sposobna chwila, sposobność» Dobra, jedyna, najlepsza, wyjątkowa okazja. Mieć okazję spotkać się z kimś,… … Słownik języka polskiego
nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu … Słownik języka polskiego
kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… … Słownik frazeologiczny
coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… … Słownik języka polskiego
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego
kozera — ż IV, CMs. kozeraerze, blm przestarz. «powód, przyczyna» dziś tylko w wyrażeniu: Nie bez kozery (np. przyjść dokądś) … Słownik języka polskiego
niezgoda — ż IV, CMs. niezgodaodzie, blm «brak zgody, harmonii między kimś a kimś; konfliktowe sytuacje, spory, waśnie» Niezgoda sąsiadów. Niezgoda między rodzicami a dziećmi. Niezgoda w rodzinie. Siać niezgodę. Być, żyć z kimś w niezgodzie. ◊ Kość, jabłko… … Słownik języka polskiego